Stwierdzenie, że obecny amerykański system opieki zdrowotnej jest dysfunkcyjną i kosztowną mozaiką ubezpieczeń pracowniczych, rynków prywatnych, programów publicznych i inicjatyw specjalnych, jest jakimkolwiek niedopowiedzeniem. Na szczęście uznanie tej rzeczywistości doprowadziło wreszcie do poważnej reformy systemu nie tylko nieuniknionej, ale i nieuchronnej. Nawet nie znając ostatecznych szczegółów rachunku, który trafi do biurka prezydenta Baracka Obamy, możemy założyć, że zapewni on przystępne i dostępne ubezpieczenie dla wielu, ale nie wszystkich, spośród 45 milionów osób, które obecnie nie są ubezpieczone. Ale co stanie się z programem Medicare, Medicaid i programem ubezpieczeń zdrowotnych dla dzieci (CHIP) – programami bezpieczeństwa, które obsługują około 100 milionów Amerykanów. Ideą programów na rzecz bezpieczeństwa jest zapewnienie, że niezależnie od warunków społecznych i ekonomicznych, dostęp obywatela do podstawowych usług nie spadnie poniżej pewnego poziomu. Dzisiejsza sieć ochrony zdrowia jest złożonym zestawem uprawnień, specjalistycznych usług (takich jak dializa nerkowa i opieka nad osobami z HIV-AIDS), programów szpitalnych i służb ratowniczych, które mają ułatwić dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej wielu medycznie osoby zaniedbane, nieubezpieczone lub nieubezpieczone.
Największe krajowe programy bezpieczeństwa, Medicare i Medicaid, które są określane jako programy uprawniające , zostały ustanowione w 1965 roku i są prawnie chronione przed obniżeniem progów kwalifikowalności poniżej federalnie ustalonych standardów. Państwowy program ubezpieczeń zdrowotnych dla dzieci (SCHIP), który został utworzony w 1997 r. (I ponownie autoryzowany jako CHIP w lutym 2009 r.), Stanowi najnowszy dodatek do siatki bezpieczeństwa; jego wdrożenie oznaczało, że zwiększona liczba dzieci w Stanach Zjednoczonych ma regularne źródło opieki zdrowotnej, w tym usługi profilaktyczne.
Przepisy, które wymagają, aby szpitale, które otrzymują fundusze federalne, zapewniają opiekę każdemu, kto zabiega o udzielenie pomocy w nagłych wypadkach, niezależnie od statusu obywatelskiego lub zdolności do zapłaty, są również częścią sieci bezpieczeństwa, podobnie jak program szpitala nieproporcjonalnych udziałów, w ramach którego obiekty, które zapewniają nieproporcjonalny udział w w przeciwnym razie nieodpłatna opieka nad ubogimi i nieubezpieczonymi może uzyskać przynajmniej częściową rekompensatę. Mimo to, nawet z wieloma opcjami sieci bezpieczeństwa, w tym lokalnymi ośrodkami zdrowia, szpitalami publicznymi i klinikami, w 2006 r. W Stanach Zjednoczonych zmarło co najmniej 22 000 osób, ponieważ nie miały ubezpieczenia zdrowotnego i miały ograniczony dostęp do opieki medycznej. Liczba zgonów związanych z brakiem pokrycia wzrosła z roku na rok o około 1000.1
Istnieją również elementy sieci bezpieczeństwa, które dotyczą pracowników i obiektów; są one zarządzane przez Health Resources and Services Administration (HRSA) Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej. HRSA została utworzona w 1982 roku w celu poprawy dostępu do opieki medycznej dla osób z niedostateczną opieką medyczną, a do roku 2008 roczny budżet agencji przekroczył 7 miliardów dolarów. Szczególnie skutecznym, choć niedofinansowanym przykładem programów HRSA jest Narodowy Korpus Zdrowia (National Health Service Corps), który zapewnia wsparcie w zakresie nauki i programów spłaty pożyczek, aby zachęcić młodych lekarzy do wykonywania zawodu w wyznaczonych obszarach niedoboru pracowników służby zdrowia.
Na większą skalę HRSA nadzoruje rosnącą sieć ośrodków zdrowia społeczności – znanych ośrodków opieki zdrowotnej o statusie federalnym (FQHC) – które zapewniają wysokiej jakości kompleksową opiekę dla ponad 17 milionów ludzi każdego roku
[patrz też: psycholog dziecięcy Warszawa, wieszaki na medale, psychologia pracy ]
Powiązane tematy z artykułem: psycholog dziecięcy Warszawa psychologia pracy wieszaki na medale