Badania audiometryczne w przypadkach kiły ucha wykazują trzy zasadnicze cechy, a mianowicie: a) głuchotę dla wysokich tonów, b) upośledzenie przewodnictwa kostnego i c) wysepkowate ubytki słuchowe (scotomata auditiva). Audiogramy chorej, u której rozpoznano kiłę błędnika (cochleolabyrinthitis luetica). Cechą charakterystyczną tych audiogramów jest obniżenie ostrości słuchu dla wysokich tonów zarówno przez powietrze jak i przez kość. Audiogramy chorej, u której rozpoznano kiłę mózgu (lues cerebri) oraz upośledzenie słuchu w następstwie tego schorzenia. Cechą charakterystyczną tych audiogramów jest prócz upośledzenia słuchu dla wysokich tonów upośledzenie słyszalności przez kość zarówno dla wysokich jak i niskich tonów. Audiogramy chorego, u którego rozpoznano upośledzenie słuchu z powodu kiły dziedzicznej. Cechą charakterystyczną tych audiogramów jest upośledzenie słyszenia kostnego oraz występowanie wysepkowatych ubytków słuchowych (scotomata auditiua). [podobne: transkrypcje nagrań, Azeloglicyna, Kabiny Sanitarne ]
Powiązane tematy z artykułem: Azeloglicyna Kabiny Sanitarne transkrypcje nagrań