Boi sie obcego

Boi się obcego, dziwnie wyglądającego człowieka nie dlatego, że jest on dziwny, ale dlatego, że nie wie, kim on jest i jaką ma dla niego wartość – pozytywną czy negatywną. Przemawia za tym fakt, że obawy te znikają po zapoznaniu z owym człowiekiem. W związku z zaspokajaniem potrzeby poznawczej istnieje, więc jakby naturalna tendencja do eliminowania z pola naszej percepcji możliwie wszystkich niezrozumiałych zjawisk albo przez ich eksplorację, albo przez ucieczkę od nich. To jest pierwszy moment. Drugim momentem jest związane z poznaniem wartościowanie, zrozumienie. Poznanie rzeczy niezrozumiałej polega na tym, że dziecko zaczyna zdawać sobie sprawę z roli, jaką ta rzecz odgrywa w jego środowisku. Dziecko dowiaduje się, do czego określony przedmiot jest przeznaczony, jaki jest jego sens. Początkowo nawet stara się wszystko, z czym się styka, klasyfikować z tego punktu widzenia, zresztą najłatwiej zrozumiałego dla jego umysłu. Koń żeby woził, Mama, bo daje jeść, Kot żeby łapał myszy. Nowe zjawisko dziecko jest w stanie wartościować (sklasyfikować) dopiero wówczas, gdy dowiaduje się o jego funkcji, jego sensie praktycznym czy artystycznym. Z czasem świat dziecka rozszerza się. Coraz to bardziej złożone zjawiska musi ono poznawać, zapamiętywać ich nazwy, ale w dalszym ciągu kryterium wartości etanowi dla niego ich funkcja, ujmowana w coraz to bardziej skomplikowany sposób, jako sens. Mama zmusza mnie do nauki bezsensownej skarży się młody chłopiec, którego matka ma ambicje, aby syn został muzykiem, gdy on tymczasem jest pozbawiony słuchu muzycznego. Jaki ma sens to, że przyjdę pierwszy do mety? zastanawia się młody sportowiec. To nastawienie na wartościowanie wszystkiego, cokolwiek się pozna, według jego sensu stanowi chyba najbardziej charakterystyczną cechę młodego, poznającego świat człowieka, cechę, którą jak można nie bez podstaw sądzić- w przyszłości częściowo utraci, godząc się z szeregiem bezsensów w otaczającym go świecie. W warunkach takiego wartościującego nastawienia dziecko wkracza w okres życia, w którym dzięki rozwijającej się intrapsychizacji i introspektywności przedmiotem poznania zaczyna być ano samo. Dotychczas tylko świat zewnętrzny nasuwał problemy do rozwiązywania, przy czym były to problemy dotyczące konkretów. Teraz dołączyła się całkiem nowa problematyka świata wewnętrznego, i to niezwykła niejasna i zagmatwana. Kto ja jestem?, Po co żyję?, Jaki ma sens moje istnienie? Wszystko, co ma pewną wartość, spełnia jakąś określoną funkcję, a co ja mam za zadanie, jaką spełniam role?, Jaki jest mój sens życia? [więcej w: transkrypcje nagrań, psycholog lublin, psychoterapia warszawa ]