Jeszcze w tym samym roku Rienhoff wykonał również pneumonektomię, stosując technikę wypreparowania i podwiązania osobno oskrzela, osobno naczyń płucnych. Od tego czasu pneumonektomia techniką preparowania z równoczesnym usunięciem okolicznych węzłów wnęki i śródpiersia stała się metodą z wyboru w leczeniu operacyjnym raka oskrzela. W roku 1946 dalszym postępem było wprowadzenie przez. Allisona wewnątrzosierdziowego podwiązania i … [Read more…]
Postać wychodząca z oskrzela głównego. Guz wychodzi z oskrzela głównego i wkrótce zatyka światło oskrzela częściowo lub całkowicie; jest to zazwyczaj rak płaskokomórkowy, lecz zdarza się również, że guz drobnokomórkowy wrasta w oskrzele z sąsiedztwa lub powoduje niedrożność oskrzela wtórnie przez ucisk. Zajęciu ulega albo oskrzele główne, albo gałąź, odchodząca de jednego z płatów. Ta … [Read more…]
Zmiany wywołane przez guz są następstwem ucisku lub inwazji do ważnych narządów sąsiednich, albo zakażenia tkanki płucnej poniżej miejsca zatkania oskrzela. Jako bezpośrednie następstwo ucisku przez guz, spotykamy niedrożność żyły próżnej górnej, silne nerwobóle oraz niedowłady (splot ramienny, nerw wsteczny), wysięki opłucnowe i osierdziowe oraz przerzuty do narządów wewnętrznych i kości. W następstwie zakażenia występuje. … [Read more…]
Z punktu widzenia klinicznego możemy rozróżnić 4 postacie główne raka płuca: śródpiersiową, miąższową, postać wychodzącą z oskrzela głównego i postać wycinkową. 1. Postać śródpiersiowa, dawny mięsak limfatyczny śródpiersia, cechuje się wczesnym występowaniem masywnego nacieku drobnych komórek rakowych do węzłów limfatycznych śródpiersia i tkanki łącznej; ta postać nie poddaje się leczeniu chirurgicznemu. 2. Postać miąższowa.