Ci jednak, którzy w tym okresie ksztaltuja sie intelektualnie i prób takich w wielu wypadkach dokonuja

Ci jednak, którzy w tym okresie kształtują się intelektualnie i prób takich w wielu wypadkach dokonują. Zjawisko powyżej opisywane nosi nazwę trudności okresu dojrzewania i nie jest czymś powszechnym, występującym we wszystkich warunkach. Skrajny przykład sytuacji odwrotnej przedstawiły m. in. badania Margaret Mead (1935), która ten temat istnieje duża zgodność poglądów wśród psychologów, że wymienię tylko W. D. Waha (1960) Sromana, o którego poglądach już pisałem, Pietera, Baleya i wielu innych, dla których sprowadzenie wszystkich perturbacji okresu dojrzewania do spraw dojrzewania płciowego, było stanowiskiem nie do przyjęcia. Tyle o potrzebach powstawania potrzeby sensu życia. Przyjęliśmy, więc założenie, że w specyficznych warunkach naszej kultury, na podłożu stworzonym przez rozwój intrapsychizacji i introspektywności ekspansywność potrzeby poznawczej może wywołać potrzebę ustalenia sensu swojego życia stwierdziła, że u niektórych ludów pierwotnych nie ma okresu odpowiadającego naszemu okresowi dojrzewania. Młody człowiek po krótkim okresie inicjacji, wtajemniczony w podstawowe zasady sensu życia przyjęte w danym plemieniu, wchodzi od razu do grupy dorosłych. Należy tu jednak zwrócić uwagę na fakt, że młodzież u ludów pierwotnych żyje w całkiem innych warunkach kulturowych. Sens życia ludzi prymitywnych jest bardzo prosty. Zostaje on poza tym narzucony młodemu człowiekowi w niezwykłych, nieraz makabrycznych warunkach inicjacji (Wychowanie ludów pierwotnych, W-wa 1960 r. ) Wymienione tu pierwsze trzy warunki określenia sensu życia stają się zbędne wówczas, gdy sens życia zawiera się w kilku tajemnych sformułowaniach określających jakoby wszystko, co dotyczy funkcji człowieka na tym świecie, a czwarty, labilność emocjonalna, jest nawet w, takiej sytuacji korzystny, ułatwia, bowiem sugestywny wpływ inicjacji. Sytuacja taka byłaby prawdopodobnie również w naszych warunkach możliwa – mianowicie w środowisku zamkniętym i kierującym się bardzo prostymi, ściśle przestrzeganymi przez wszystkich, niepoddawanymi krytyce, zasadami. Inną charakterystyczną cechą wieku młodzieńczego życia jest poszukiwanie sensu istnienia. Chłopcy i dziewczęta chcą wiedzieć, kim są, jakie mają zająć stanowisko wobec własnej przeszłości i przyszłości, którą sobie coraz wyraźniej uświadamiają (W. D. Wall, 1960, s. 162). Można przy tym przypuszczać, że postać, jaką przybiera, zależy w dużym stopniu od warunków, w których młody człowiek wychowuje się i od jego poziomu intelektualnego. 7. FAZY ROZWOJU SPOSOBÓW ZASPOKAJANIA POTRZEBY SENSU ŻYCIA Z kolei należy zająć się problemem, jak rozwijają się techniki zaspokajania potrzeby sensu życia [podobne: laser biostymulujący, posocznica meningokokowa, mydlo marsylskie ]