nie) i małej masy ciała w wieku ciążowym (tak lub nie) .11,12 Jeśli ogólna różnica była znacząca, dokonaliśmy porównań paragraficznych dla okresu urodzeniowego w latach 2008-2011 i dwóch wcześniejszych okresach. Zmienne związane z terapią kliniczną, takie jak prenatalne stosowanie glukokortykoidów lub opieka oddechowa, które mogły odpowiadać za zmiany w śmiertelności w czasie i były uważane za część przyczynowej ścieżki między poprawą opieki w czasie a spadkiem śmiertelności nie zostały uwzględnione jako współzmienne w modelu regresji. Aby zapewnić ochronę przed przeuczeniem modelu, liczba parametrów w modelu w celu porównania śmiertelności przyczynowo-skutkowej z powodu uszkodzenia OUN została zmniejszona z powodu małej liczby zdarzeń. Aby uniknąć zwiększonej liczby błędów typu z wielu testów, podajemy jedynie opisowe szacunki dotyczące proporcjonalnej śmiertelności; nie dostosowaliśmy się do wielokrotnych porównań śmiertelności związanej z przyczyną. Porównaliśmy czas do śmierci w trzech okresach metodą Kaplana-Meiera i użyliśmy testu Wilcoxona, ponieważ test ten ma większą wagę przed wczesną śmiercią niż test log-rank. Rozważaliśmy dwustronną wartość P mniejszą niż 0,05 dla wskazania istotności statystycznej. Wyniki
Charakterystyka populacji badawczej
Od stycznia 2000 r. Do 31 grudnia 2011 r. W jednym z 25 ośrodków badawczych urodziło się 22 219 skrajnie wcześnie urodzonych dzieci (22 0/7 do 28 6/7 tygodni ciąży), które spełniły kryteria włączenia do badania badanie. Wśród tych niemowląt 6075 (27,3%) zmarło podczas hospitalizacji; 6045 (99,5%) zmarłych niemowląt miało zakodowaną przyczynę śmierci wymienioną w rejestrze.
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka kohorty. Wiek ciążowy, masa urodzeniowa i płeć były podobne w trzech okresach rocznych, zarówno w przypadku żywych urodzeń, jak i zgonów (tab. 1). Niezmiernie wcześniaki, które zmarły, były o 2 tygodnie młodsze w wieku ciążowym niż niemowlęta, które przeżyły (średni wiek ciążowy po porodzie, 24,3 vs. 26,3 tygodnia, P <0,001). Ponadto częstotliwość przyjmowania prenatalnych glikokortykosteroidów była niższa wśród matek, których dzieci zmarły, niż wśród tych, których dzieci przeżyły (62,0% w porównaniu z 87,6%, P <0,01).
Od 2000 r. Do 2011 r. Wykryliśmy wzrost odsetka kobiet, które otrzymały leczenie prenatalne, które otrzymały prenatalne glukokortykoidy, i które zostały dostarczone przez cesarskie cięcie, a także spadki odsetka kobiet, które otrzymały antybiotykoterapię prenatalną (p <0,001 dla każde porównanie żywych urodzeń we wszystkich trzech okresach) (tabela i tabela S2 w dodatkowym dodatku). Wzrost prenatalnego podawania glukokortykoidów w trzech okresach obserwowano u niemowląt w każdym wieku ciążowym, w tym u dzieci urodzonych w 22 do 23 tygodniu ciąży.
[podobne: dorośli z zespołem aspergera, klinika bielsko biała, papka barytowa ]
Powiązane tematy z artykułem: dorośli z zespołem aspergera klinika bielsko biała papka barytowa