Wydaje sie, ze od stadium powstawania samej potrzeby w okresie dorastania, do jej ustabilizowania u czlowieka dojrzalego ulegaja one duzym zmianom.

Wydaje się, że od stadium powstawania samej potrzeby w okresie dorastania, do jej ustabilizowania u człowieka dojrzałego ulegają one dużym zmianom. Zatrzymamy się w okresie, w którym młodzież jest jeszcze niezdolna do tworzenia sobie intelektualnych koncepcji dotyczących sensu własnego życia, jakkolwiek sam problem sensu życia już powstał i wobec ekspansywności potrzeby poznawczej i związanego z nią nastawienia na szukanie sensu wszystkich rzeczy rozwiązanie go staje się zgodnie z przyjętymi w tej pracy założeniami potrzebą. Zachowanie się młodzieży w tym okresie jest jeszcze w pełni wyznaczone przez potrzebę kontaktu emocjonalnego, która dopiero po pojawieniu się nowej potrzeby schodzi na drugi plan. Technika działania, nawyki jednak pozostają i w związku z tym jak należy się spodziewać – potrzeba sensu życia powinna by być zaspokajana w tym pierwszym okresie w podobny sposób jak potrzeba kontaktu emocjonalnego. Takim sposobem jest identyfikacja – szukanie gotowych osobowych w swoim otoczeniu i utożsamianie się psychiczne z nimi. Jest to, więc z punktu widzenia i możliwości intelektualnych tego okresu, i nawyków zachowania się naturalna, pierwsza faza zaspokajania potrzeby sensu życia. Jak bardzo młodzież w tym okresie poszukuje, takich wzorów postępowania, które by dostarczyły zasad jej własnej działalności i nadawały sens temu działaniu, świadczy pasja, z jaką tych wzorów szuka, wertując literaturę, wypisując złote myśli, pochłaniając książki o ludziach, którzy wiedzieli, czego chcą. Dlatego właśnie Pawika Korczagin mógł stać się ongiś bohaterem nawet dla młodzieży nieuznającej tej ideologii, za którą on gotów był oddać życie. Można w tym okresie zauważyć, że stopniowo sam fakt, że ktoś walczy, przestaje już imponować, Zaczyna się sondowanie, czy miał i jaki miał cel walki. Takich się szanuje i takim się zazdrości, którzy walczą o jakąś sprawę. Miałem możność prowadzenia rozmów z chłopcami 14 – letnimi, którzy znając z literatury grozę wojny i cierpienia nieodłączne od przeżyć wojennych, przyznawali mi się, że mimo to żałują, iż urodzili się tak późno. Marzą po kryjomu o tym, aby znów wybuchła wojna, aby mog1i wstąpić do partyzantki i walczyć z wrogiem. Nie chodziło tu tylko o romantyzm przygody, ale na pierwszy plan utarło się pragnienie posiadania jasnego, szlachetnego, konkretnego celu działania nadającego sens ich życiu. Bohaterów najczęściej produkują historycy, a wzory takie, jakie młody człowiek chciałby widzieć w swoim najbliższym otoczeniu, na ogół znaleźć niełatwo. Młodzi są, więc w stosunku do tego otoczenia nietolerancyjni, i to tym bardziej, im bardziej ich ideały są odległe od rzeczywistości, zdarzają się niespodzianki [hasła pokrewne: dentysta na warszawskiej gdańsk, diatomit ziemia okrzemkowa, testy alergologiczne kraków ]